این مرد منحرف جوانی خود را برای خدمت به مردم ایران اسلامی خرج کرد...

این روزها رسانه های اصلوگرا(نما) بیشتر از هرچیز در تلاش هستند که جای پایی در دولت جدید پیدا کنند. برخی از  رسانه های اصولگرا بعضی از جملات روحانی را چنان با آب و تاب برجسته میکنند که گویی نفس آنها را صفا داده است!
به عنوان مثال رجا نیوز از دیروز تا الان جمله "واکنش معنادار به سهم‎خواهی اصلاح‎طلبانه: رئیس جمهور همه مردم ایرانم" را تیتر یک خود کرده است. و برخی هم در پیام های خود لزوم توجه به بکار گیری اصولگرا(نما)ها در کابینه را مطرح کردند. برای من ماییه ننگ است اینها که اسم اصولگرایی را یدک میشکند در حال التماس برای کسب قدرت هستند!

البته بعید میدانم روحانی این اشتباه را کند. چرا که رئیس جمهور به یک کابینه هماهنگ نیاز دارد و انتخاب کسانی از اصولگرا(نما)ها در دوحالت مفروض است:

اول آنکه آن فرد به دیدگاه روحانی نزدیک باشد و بتواند برنامه های روحانی را اجرا کند که در این صورت دیگر آن فرد اصولگرا نیست!
دوم انکه ان فرد قرابت فکری با روحانی ندارد و حضورش در کابینه موجب چند دستگی خواهد شد و برنامه های دولت روحانی در آن حوزه عملیاتی نخواهد شد.

وای که حب قدرت آدم را چقدر حقیر میکند...

این روزها که از رفتن دکتر و از ظلمی که بر او روا داشتند حال و هوای خوبی نداریم، ماجرای یکی از زیرکترین و سیاستمدار ترین یاران امیر المومنین(ع) یعنی "قیس بن سعد" کمی فضا را برایمان روشن میکند.

"قیس بن سعد" جزو یاران بزرگ و نام آور پیامبر و علی بن ابی طالب است، ولی گمنام در تاریخ اسلام و تشیع. به خاطر بینش سیاسی ـ اجتماعی اش از دیگر یاران امیرمؤمنان، علی (علیه السلام) متمایز بود. معاویه هم به بزرگ مردی اش معترف بود و او را با صدهزار نفر از یاران خود برابر می دانست.
تمام مورخان و سیره نویسان، او را یکی از پنج سیاست مدار عرب در عصر پیامبر (ص) و علی(ع) می دانند.
پدرش رئیس قبیله خزرج بود؛ پیشوای انصاری و از افسران ارشد اسلام. مادرش فکهیه، دختر عبیدبن دلیم بن حارثه بود.
از اصیل ترین و شریف ترین خاندان های انصار است که در اسلام و ایمان سوابق درخشانی داشتند.
رسول خدا (ص) هم به مناسبت های مختلف علاقه خاص خود را به آنها ابراز می کرد.
مانند پدرش بلند قامت و کشیده بود و وقتی بر اسب تنومندی می نشست، پاهایش به زمین می رسید.
باهوش ترین و مشهورترین فرزند پدرش بود. در محضر سه آفتاب عالم تاب، رسول خدا (ص)، علی بن ابی طالب (علیه السلام) و امام حسن مجتبی(علیه السلام) روزگار گذراند. فرزند رئیس قبیله بود، ولی پدرش او را برای خدمتگزاری نزد پیامبر خدا فرستاد.
احادیث فراوانی از پیامبر نقل کرده است و از بزرگان شیعه امیرمؤمنان، علی (علیه السلام) بود و معتقدی راستین به محبت و ولایت ایشان که در همه جنگ ها در رکاب حضرتش جنگید.
همواره در کنار علی بن ابی طالب (علیه السلام) بود و با وجود فشارها و دورنگی های جامعه حاضر نشد مولایش را ترک کند. به ولایت آن حضرت، معتقد بود و با همین عقیده نیز جهان را بدرود گفت.

امیرالمومنین(ع) قیس را به فرمانداری مصر منصوب کرد و وی با استفاده از توانایی های خود توانست تحولات بزرگی در مصر ایجاد کند. حضور قیس در مصر برای معاویه خوایند نبود و از این رو نامه ای به قیس نوشت و او را به بیعت با خود فراخاند و حتی حجت شرعی هم برای آن آورد و آن خون خواهی خلیفه بود!

اما قیس که یک ولایتمدار واقعی بود دعوت معاویه را اجابت نکرد و حتی در تاریخ آمده است که جواب پاسخ قیس، معاویه را مانند ماری زخمی به خود پیچاند!

امام معاویه دست بردار نبود و به جنگ روانی متوسل شد. نامه ای از قیس جعل کرد و در آن نامه بیعت قیس با معاویه را اعلام کرد. کم کم خبر در بین یاران امیرالمومنین پیچید و فشارها به علی (ع) آغاز شد. هرچند علی (ع) از ایمان و اعتقاد قلبی قیس اگاه بود، امام عده ای از اطرافیان ظاهر بین، به قدری به حضرت فشار آوردند تا ایشان مجبور شدند قیس از از فرمانداری مصر عزل کنند.

اما جالب است که همین قیس بود که تا اخر عمر در رکاب امیرالمومنین(ع) شمشیر زد و حتی بعد از شهادت ایشان دست از حمایت از از اهل بیت برنداشت و از نزدیکترین افراد به امام حسن(ع) بود.

ببینید جنگ روانی چگونه یار مورد اعتماد امیرالمومنین(ع) را فردی ضد ولایت معرفی میکند و فشار عده ای، چگونه موجب عزل وی میشود. درحالی که همین فرد تا آخر عمر دست از حمایت از ولایت برنداشت...

چرچیل میگه:

وقتی اسب تیز پای در میدان نباشد، هر الاغی به خط پایان میرسد...

دکتر عزیز!

نبودنت را باور نمیکنم. اما بعضی ها چه زود میخواهند تو را از یادها ببرند. دیگر حتی یک روز هم تحمل تو را ندارند. سیمای ضرغامی خبر افتتاح 13245 طرح! را در کمتر از 5 ثانیه مخابره میکند! آن هم بدون نان دادن حتی عکسی از تو.
اما ایرادی ندارد. تو همیشه در دل مردم ایران جاودانه ای! همیشه...
هرچند سقیفه نشین ها علی(ع) را از حقش محروم کردند، اما طولی نکشید که مردم فوج فوج برای بیعت با علی(ع) انتظار کشیدند.